Bugün günlerden Bella Ciao!

Vita gazette – Bella Ciao, dünyadaki en ünlü İtalyan şarkısıdır. Şarkının sözleri “özgürlüğü, diktatörlüklere karşı mücadeleyi ve aşırılığa karşı muhalefeti” çağrıştırır. Bu nedenle yıllar içinde tüm baskılara karşı direnenlerin sembolüne dönüşmüş, direnişin evrensel ifadesi olmuştur. Ve yine bu nedenlerle İtalyan direnişinin sembolik şarkısı olmuştur.

Şöhretine rağmen, Bella Ciao’nun kökenine yönelik çeşitli görüşler var. Bazı tarihçiler, mondine’nin etkilerini tespit ettiler, diğerleri on altıncı yüzyıla Fransızlara kadar götürdüler, Bazıları melodinin doğuşunu 1919’da New York’ta Ukrayna kökenli bir akordeoncu Mishka Ziganoff tarafından kaydedilen Yidiş’e, dolayısıyla Yahudi bir melodinin keşfine kadar gittiler. Kuzey İtalya’dan, Piyemonte’den popüler bir şarkı olan Fior di tomba, birçok kişiye göre, diğer popüler şarkılardan alınan bazı varyasyonlarla, bildiğimiz versiyonun öncü şarkısı gibi görünüyor. Çünkü partizan parçanın metni, Piyemonte’nin popüler şarkısı’Fior di tomba’nın metniyle örtüşüyor.

Tarihçi Cesare Bermani’ye göre, “Ciao Bella” İkinci Dünya Savaşı’nın Partizan Direnişi ile ilişkili bir İtalyan popüler şarkısıdır Abruzzo’da faaliyet gösteren Maiella Tugayı tarafından söylenmiştir. Partizan şarkı ilk kez, haziran 1944’te Emilia’da yankılandı. Kuzey’e geç geldi -Kurtuluştan önceki son aylarda- ve sonra tüm dünyaya ulaştı.1964’teki Spoleto Festivali’nden sonra da yayılmaya başladı. Gerçekte, İtalya Ulusal Partizanlar Birliği’nin (ANPI) kendisi bile kısmen tanıyordu. Çünkü şarkı, Nazi-Faşist diktatörlük döneminde nadiren kullanılıyordu ve sonunda partizanların fikirleriyle özdeşleşmeye başladı.

Özetle “Bella ciao”nun kökeni 19. yüzyılın sonlarında ortaya çıkan bir İtalyan protest halk şarkısına kadar gider. Bir zamanlar İtalya’nın kuzeyindeki Po Ovası’ndaki pirinç tarlalarında zor koşullarda çalışan işçilerin söyledikleri bu isyankâr şarkının bestecisi söz yazarları bilinmiyor. Bu anonim folklorik şarkının sözleri, sabahleyin pirinç tarlasına çalışmaya giden bir adamın evde bıraktığı karısına hitaben söyledikleri sözlerden oluşmaktaydı. Hem zorlu çalışma koşullarını hem sevdasını dile getiriyordu.

Daha sonra zamanın ruhu Hitler, Mussolini, Franco gibi hem halkını hem de dünyanın diğer halklarını tehdit eden liderleri ortaya çıkarınca, bunlara karşı anti-faşist hareketler kurulmaya başladı. Faşizmin kurucusu Mussolini olduğu için ilk anti-faşist ayaklanmalar İtalya’da ortaya çıktı. İşte bu dönemde Ciao Bella’nın işlevi de değişti. Halk tarafından sevilerek söylenen ve işçilerin zor durumunu anlatan İtalyan halk şarkısı Bella Ciao, önce Mussolini’ye, sonradan da Alman işgalcilere karşı mücadele veren İtalyan anti-faşist direnişçiler tarafından bir marşa dönüştürüldü. Direnişin bir sembolü haline gelen şarkı, kısa sürede anarşistleri, komünistleri, sosyalistleri ve diğer anti-faşist grupları bünyesinde toplamış olan İtalyan partizanlarının resmi marşı haline geldi. Savaştan sonra da haksızlığa, eşitsizliğe karşı mücadeleyi benimseyenlerin, devrime inananların, Sosyalistlerin marşı, yani bir devrim şarkısı olmayı sürdüren Bella Ciao dünyanın dört bir köşesinde onlarca farklı dilde seslendirildi. Şarkının en ünlü kayıtlarından biri, İtalyan halk şarkıcısı Giovanna Daffini’ye aittir. Şarkının hem işçi hem de partizan versiyonları Daffini’nin 1975 tarihli Amore mio non-piangere albümünde yer alır.

Bella Ciao’yu partizan bir şarkıyla tanımlama seçimi, evrensel özgürlüğe, diktatörlüklere ve savaşa muhalefet eden bir metin bulma arzusundan kaynaklanıyordu. Aksi takdirde, Nazi-faşizme karşı savaşan, idealleri birbirinden çok farklı, ancak işgalciye karşı ortak mücadelede birleşen çeşitli anti-faşist ruhları birleştirmek zor olurdu. Bu özelliği nedeniyle de sınırları aşarak evrensel, zamansız bir şarkı oldu.