Alessandro Romano

Bir zamanlar güzeller güzeli Flora isminde bir genç kız yaşarmış. Bir gün çok sevdiği kır bahçelerinde dolaşmaya çıkmış. Tek tek her gördüğü çiçeği koklarken, rüzgar tanrısı ile karşılaşmış. Zephyr (Zephyros-Favonius) görür görmez güzelliğine aşık olduğu Flora’yı kaçırmış. Ona düğün hediyesi olarak tüm çiçekli bitkilere ve ekinlere hükmetme gücünü vermiş. Flora, bundan sonra ağaçları çiçeklendirmeye, çiçek açan her bitkiye hükmetmeye başlamış.

Flora adı, çiçek anlamına gelen Latince ‘flos’ kelimesinden geliyor. O bir periydi. Sanat ve edebiyat dünyasında saçında çiçekler olan bir peri olarak yer aldı. Rönesans döneminde birçok ressam ve sanatçı Flora’dan ilham alıyor onu çiçek ve bahar tanrıçası olarak çiziyorlardı.  

En eski Roma tanrıçalarından bir olan Flora, bu yıl da havaların ısınmasıyla uyandı. Tuniğini ve pelerinini giyindi. Başına bahar çiçeklerini taktı. Eline doğanın tüm renklerinden ve çeşitlerinden oluşan bir demet çiçek aldı. Çiçeklere tek tek dokunmaya başladı. Elini değdiği her bitkiden çiçekler fışkırmaya başladı. Çünkü bahar, Flora’nın mevsimi. Çiçekler, aşk, doğurganlık ve bereket onun karakteristik özelliğiydi…

Ama Flora’nın gücü bununla sınırlı kalmamış, tanrı Mars’ın doğmasında önemli bir etkisi olmuş. Jupiter’in Minerva’yı kendi kafasından çıkarmasına içerleyen İuno, bir erkekle ilişkiye girmeden bir çocuk doğurmak için Flora’ya başvurmuş. Flora, bir kadına dokunduğunda gebe bırakan bir çiçeği İona’ya vermiş. Bu çiçek sayesinde tanrıça İona ‘Mars’ı tek başına meydana getirebilmiş. İşte bu nedenle Romalılar yılın ilk ayına Mars (Mart) adını vererek onun Flora ve bahar ile ilişkisine vurgu yapmışlardır.