Babasını ikna etmeye çalışan Maria, bir sabah, her gün açan bir gül gibi umutla uyandı. Babasının gözünde Tancredi’yi değerli yapacak bir yol bulmuştu. Sevgilisini, İspanya’da Araplara karşı savaşan Charlemagne ordusuna katılmaya zorlayacaktı. Aşkına kavuşmak için bulduğu çare dikenli bir savaştı. Ama sevgilisi böylece şöhret ve şan elde edecekti ve babası onların evliliğine razı olacaktı. Tancredi bunu yaptı ve savaş alanındaki cesaretiyle öne çıktı. Ünü kısa sürede Avrupa’ya yayıldı, hatta Maria’nın mutluluğu için Venedik’e kadar ulaştı.

Ama 15 Ağustos 778’de Roncesvalles savaşında ölümcül bir şekilde yaralandı. Bir gül çalısında can verirken, kanına bulaşmış bir gülü sevdiği kadın için kopardı. Tancredi ölmeden önce, arkadaşı Orlando’dan Maria’ya son gücüyle topladığı kırmızı gül tomurcuğunu götürmesini istedi. Bunlar son sözleri oldu.

Şövalye Orlando Venedik’e gitti. Maria, haberi ve sevdiği erkeğin kanının bulaştığı gülü görür görmez, dayanılmaz acılar yaşamaya başlamış. O andan itibaren konuşamamış, suskunluğa bürünmüş ve kendisini odasına kapatmış. Ertesi gün yatağında, elinde gülle ölü bulunmuş. O gün, St. Mark’ın günüymüş…

Bugün Venedik geleneği Bòcolo sadece sevgiliye değil, herkesin yaşamına neşe, yaşam, güzellik ve tutku getiren dişil unsurun kendisine bir övgüdür. Ama 25 Nisan’da Venedik’te sevgililere, eşlere, kız arkadaşlara Bòcolo ikram etmek pratik olarak zorunludur. Sevdiği kadınlara gül vermeyen erkeklere sıkıntı olabilir! Kısacası, hiçbir kadın San Marco Günü’nde Bòcolo’suz bırakılmamalıdır. Bakım sitelerin de kalan kadınlar da dahil… Çünkü, bu bir Venedik geleneğidir.